بخشی از زندگینامه از زبان چارلی چاپلین: من هیچ تصور و ایده ای برای چهره و لباس خود نداشتم . در فیلم اولم به لباسم علاقه‌مند نبودم . یکی از روزها که به سمت خانه می رفتم با توجه به گفتارهای کارگردان لباسی به ذهنم رسید که کامل با هم متضاد بود کفش بزرگ، شلوار گشاد بگی و کتی تنگ . زمانی که به آن قسمت از حرف کارگردان که گفته بود باید مسن به نظر برسم فکر کردم یک سیبل برای خودم انتخاب کردم . نمی‌دانستم چه شخصیتی باید داشته باشم ، تا زمانی که لباس را بر تن کردم و احساسی که نسبت به لباس داشتم شخصیت برایم ساخته شد و جلو دوربین رفت
